Over kinderkopjes, drempelvrees en afvoerputjes
Limburg is een van de fraaiste provincies van Nederland en bij uitstek geschikt voor mooie toertochten met oldtimers. Vol goede moed en met dit uitstekende argument in gedachten zette Hans van Beekum via Google Maps een rit uit, die startend vanuit Thorn langs idyllische plekjes in Zuid Limburg zou voeren. Na het uitstel van de eerste herfstrit van 12 naar 19 september in verband met de slechte weersvoorspellingen, stapten Hans en uw scribent op dinsdag de 17e in de auto om te rit ‘voor’ te rijden. Dat hebben we geweten.
Bij Urmond stuitten we op de eerste wegomlegging in verband met werkzaamheden. Niet bekend bij Google Maps. Na wat puzzelen vonden we een alternatief. So far so good. Tot we Heerlen binnenreden. Een wirwar aan wegwerkzaamheden -het leek wel een oorlogsgebied. Het ontbreken van militairen en hun materieel was een hele geruststelling. Maar ook nu weer werd geen alternatief aangeboden door de digitale kaartlezer van Google. Wat nu? Is Limburg geen kolonie van Nederland meer? Of worden in het land van Vlaai en Bier tegenwoordig ad hoc wegen opgebroken?
Bij het zoeken naar alternatieven, stuitten we regelmatig op weggetjes die nergens naar leken te leiden. “Als we een man met een grijze baard zien bij het bordje hemelpoort dan weten we genoeg, Hans”. Gelukkig hoefden we niet in het harnas te sterven, maar na de zoveelste obstructie namen we het besluit dat de hele rit opnieuw moest. Zonder voorrijden…
Dankzij het uitzettings- en doorzettingsvermogen van Hans, die tot in de nachtelijke uurtjes bezig is geweest om liefst 70% van de rit te wijzigen, startten de negen equipes op donderdag vol goede moed vanuit Thorn. En bij de eerste straat die we in wilden rijden….Je raadt het al. Nadat de groep was opgesplitst en op basis van ‘navigeren naar het eerstvolgende punt’ een deel een eigen weg koos, bleek de straat die afgesloten leek toch open te zijn…Grappig is dan iedere keer weer dat je elkaar uiteindelijk toch weer op de meeste onverwachte plekken en momenten tegenkomt.
Al met al bleek het door Hans uitgewerkte alternatief zeer goed uit te vallen. Heerlijke kronkelwegjes langs hoge hagen waardoor elke tegenligger een verrassing was, fraaie vergezichten over glooiend groen, een geweldige afdaling over kinderkopjes in Elsloo en de conclusie dat Limburg het afvoerputje is bij de begroting van Rijkswaterstaat. Sommige dorpen hadden plaveisel dat meer op een bospad leek dan een geasfalteerde straat. En op menige plek werden de torsiestijfheid en vering van de auto’s zwaar op de proef gesteld. Het plezier was er niet minder om. De kreten als ‘wauw’ en ‘zo mooi hier’ overwoekerden de ‘oeh’s en auw’s’ bij de triljoen verkeersdrempels die Limburg rijk is.
Het prachtige weer en de uitstekend verzorgde lunch waren de kers op de vlaai. Een memorabele rit die beslist navolging verdient, maar alleen zodra Limburg weer aangesloten is op het internet, de talloze wegwerkzaamheden klaar zijn en de provincie weer deel uitmaakt van het Koninkrijk der Nederlanden.
Rest mij nog de eervolle taak om Hans van Beekum een dikke pluim te geven!
Tot de volgende!
EvdE
